Evan keek naar de schaafwond die hij had opgelopen. Had hij even geluk dat het geen beet was, anders had hij zijn pols af mogen hakken! De Walker die uit het niets op hem af was komen lopen had hem doen laten schrikken. Met niets meer dan een handmesje had hij aan moeten vallen. Het scherpe lemmet had hij in de schedel van de Walker gestoken waarna hij was gaan rennen, maar onderweg was hij wel gevallen. Er was niet veel licht hier en hij had eigenlijk geluk dat de treinen niet reden. Als hij hier namelijk werd aangereden, tussen twee perrons in, was dat een pijnlijke dood. Maar nu de treinen niet meer reden was er geen gevaar, behalve een afgedwaalde Walker die je uit het niets aan kon vallen. Meestal hoorde je ze wel grommen en aankomen, maar er waren er ook die zo zachtjes gromden dat je ze pas hoorde wanneer ze al bij je stonden. Evan had een paar momenten meegemaakt zoals die en daar was hij niet bepaald goed van gewest, maar uiteindelijk had hij nog altijd kunnen overleven. Hij hoopte echter dat hij binnenkort een beter wapen zou vinden en ook een betere slaapplaats. Winter was immers in aantocht en aangenaam werd het dan niet in de New York City subway tunnels. Het enige wat hij nu hoopte te vinden was een cabine die leeg was en waar hij in kon slapen. Dan zou hij de volgende dag weer verder trekken naar wist hij veel waar. Hij was al blij dat hij in Brooklyn was aangekomen zonder al te veel kleerscheuren, hoewel hij had idee had waar de tunnel hem hier naartoe zou leiden. Evan keek op toen hij een leegstaande trein zag. Uiteraard, zoals elke trein, was ook deze besmeurd met bloed en er ging een rilling door Evan heen terwijl hij langs de trein af ging. En hij maar altijd denken dat Walkers geen bloed meer in hun lichaam hadden. Had hij het even fout. De jongen stapte in één van de wagons binnen en tuurde om de hoek. Met zijn mes kraste hij over de zijkant van de deur zodat het een schrapend geluid maakte, maar er kwam niks tevoorschijn. Toch wilde dat niet altijd zeggen dat er niemand was en voorzichtig zijnde liep Evan verder de cabine in. Toen hij een harde stomp hoorde draaide hij zich met een ruk om en stak hij zijn mes recht naar voren. ‘Wie is daar?’