Onderwerp: Closed - The doctor will see you now. vr okt 28, 2016 10:24 pm
Met zijn zelfgemaakte speer stevig in zijn handen liep de man behoedzaam over de lege straten van Queens. Nog nooit had alles er zo dood uitgezien en dat kon je letterlijk nemen. Hier en daar lagen doden lichamen op de grond, of liepen de lichamen juist rond. Het was vreemd hoe de wereld zoals je ze kenden, zoals het vertrouwelijk was, zo snel kon veranderen. Marcus vroeg zich wel vaker af of hij ooit aan de nieuwe wereld kon wennen, maar het bleek dat hij geen andere keuzen dan dat had. Iedereen die wilde overleven zou zich moeten aanpassen, dat was iets waar hij snel van bewust was. Heel vaak verliet Marcus het ziekenhuis waar hij werkten niet. Voor hem was het een veilige plek en er gingen niet snel Roamers binnen komen. Daar had hij ook voor gezorgd. De hoofdingang daarentegen was niet de veilige weg. Daar liep het vol met Roamers en hij hoopte dat het andere mensen zou afschrikken. Je wilde niet er ineens onuitgenodigde gasten naast je bed stonden wanneer je lag te slapen, of dat al je spullen weg waren als jij de deur even uit ging. Daarbij kon je langs achteren enkel binnen als je een sleutel had of de metalen deur wist open te breken.
Kort bleef Marcus stil staan, wanneer hij uit zijn ooghoeken was zag bewegen. De grip om zijn speer werd steviger, en hij draaide het in een vlotte beweging om, zodat hij het metalen uiteinde door een Roamer zijn hoofd kon steken moest het nodig zijn. Er was er inderdaad één. Heel erg snel waren ze niet en Marcus bleef voor een korte tijd naar het wezen kijken. Zijn onderkaak hing deels van zijn schedel en het zag er gewoon erg uit. Dat iemand ooit in zo iets afschuwelijk kon veranderen. Marcus wist nog steeds niet hoe het kon. Sowieso een virus, maar de vraag was wat voor iets.
Om de persoon uit zijn lijden zetten de man een paar stappen naar voor en stak de speer door de Roamer zijn hoofd. Door de kracht viel het lichaam achterover op de grond en dat was wanneer hij het wapen er weer uit terug. Dat samen met wat delen van de Roamer zelf. Het was niet aangenaam om te zien, zeker niet. Echter stond hij er niet lang bij stil. Achter hem hoorde hij wat en zo vlot hij kon draaide hij zich om, zodat hij kon zien wat of wie het was. Dood of levend.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. vr okt 28, 2016 11:19 pm
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
De wereld was enorm veranderd, en zo ook de grote minderheid van mensen die nog in leven waren. Als je zag hoe uitgestorven de grote steden waren was de donkerharige er vrijwel zeker van dat er nog maar heel weinig mensen over waren. Het virus had zich zo snel verspreid dat het ook niet zo gek was. Wie weet hoe het op alle andere continenten zou gaan op dit moment, eigenlijk wilde ze er niet eens aan denken. Het waren niet de slimsten die hier overleefden, noch de sterkste. Het waren hen die zich aan konden passen aan deze nieuwe wereld. Hen die konden leven met het afslachten van dingen die ooit mensen waren geweest. Snackers, zo noemde Fawn de lopende doden. Wat ze het anders zou moeten noemen wist ze niet, maar ze leken altijd honger te hebben dus had ze het wel een toepasselijke naam gevonden.
Sinds een paar dagen was ze in het gebied van de stad wat vroeger bekend had gestaan onder de naam Queens. Er waren veel snackers, maar met de katana die ze van thuis mee had genomen maakte ze er vaak al snel een einde aan. Vroeger had ze op les gezeten, het was dan ook haar eigen wapen wat ze van de muur had getrokken voordat ze halsoverkop haar huis uit was gevlucht. Niemand uit haar oude leven was nog hier, iedereen was dood. Je zou haar kunnen zien als een soort vos. Uit lege panden haalde ze wat ze nodig had, en was alweer verdwenen voordat je er erg in had. Fawn had zelfs al wat dingen gejat van andere mensen, en dat terwijl ze vroeger nog te bang was een snoepje te stelen uit een winkel.
Iets verderop had een persoon haar aandacht getrokken. Het was haar idee geweest om hem te volgen, wie weet had hij wel ergens een slaapplaats of kamp en was daar nog wat interessants te vinden. Maar toen er vlak naast haar een snacker op was gedoken was er een zacht gekraak te horen toen ze met haar katana de kop eraf had gehakt, gevolgd door een zachte plof wanneer het hoofd op de grond neerkwam. Grommend keken de ogen naar haar omhoog, en het hoofd probeerde naar haar voeten te happen. Snel doorboorde ze met haar katana het hoofd, wat nu stopte met grommen. Maar iets anders had nu haar aandacht getrokken, want de man had haar gezien en had zijn wapen haar kant op staan. Omdat ze iets gebogen stond moest ze haar ogen omhoog draaiden om hem te kunnen zien. De enige beweging die ze maakte was met haar arm toen ze haar katana lostrok uit het hoofd en haar eigen wapen iets op had geheven, klaar om zichzelf eventueel te verdedigen als de ander andere plannen had.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 9:54 am
Eén Roamer dood. Het zou geen enkel verschil maken. Er waren er nog honderde, duizende, honderduizende en ze bleven maar komen. Marcus wilde liefst niet weten hoeveel er niet aanwezig waren in Queens. Het was vroeger een grote en drukke stad geweest. Veel mensen waren er tijdens de uitbraak heen gegaan, want ze zeide dat het in de grotere steden veiliger was. Helaas niet. Veel mensen op één en dezelfde plek, terwijl het buiten een chaos is, was vragen om problemen. Het ziekenhuis wat zijn schuilplaats was geworden, zat niet zomaar vol met Roamers.
Op de straten was het redelijk rustig en Marcus had enkel één Roamer moeten vermoorden, maar er waren er twee. Hij had achter hem wat gehoord en dat was een meisje geweest. Ze had haar katana recht door een Roamer heen laten gaan, want op de grond lag het lichaam en bloed zat aan het wapen. De eerste keer sinds alles verkeerd was gelopen, had hij nog eens iemand levend gevonden. Natuurlijk had hij even de tijd nodig om het te verwerken, maar het belangrijkste voor hem was dat hij het niet ging verpesten.
Voor enkele seconden bleef het stil, terwijl dat hij keek naar de andere partij die over hem stond met een katana in haar handen. Van wat hij wist over die wapens, waren ze vlijmscherp. Met zijn speer zou hij het daar niet van kunnen winnen. Marcus besloot dan ook om door zijn knieën te zakken, met één hand al in de lucht. Hij wilde aantonen dat hij geen gevaar was en legde zijn speer neer vooraleer hij weer recht kwam. ‘Ik ben niets van plan, als dat is wat je denkt,’ sprak hij tegen het jongere meisje. Hij had absoluut geen zin om daar te sterven. Rustig stond hij dan ook waar recht, met zijn beide handen in de lucht. Zijn blik had hij nog geen seconde afgewend, maar dat was enkel omdat hij haar aanval wilde zien aankomen. Als ze dat van plan was in elk geval. Je kon geen risico’s meer nemen in het leven.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 10:53 am
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Vanuit haar ooghoek keek ze naar het dikke, rode bloed wat op haar katana zat, maar het enige wat ze voor nu deed was naar de onbekende man kijken. Elke kleine beweging die hij maakte zag ze, en ze zou het ook zien wanneer hij haar aan zou willen vallen met de speer. Toen hij in beweging kwam tilde ze de katana een beetje verder op, klaar om aan te vallen. Maar hij zakte langzaam door zijn knieën heen en legde de speer op de grond. Met haar helderblauwe ogen keek ze hem strak aan. De ander kwam weer recht en zei dat hij niets van plan was. "Tegenwoordig kan je maar weinig mensen op hun woord vertrouwen." Ja, ze was extreem voorzichtig als het op anderen aankwam. Wat ze nu zou kunnen doen was zijn speer van de grond rapen en er vandoor gaan, maar wat schoot ze daar nu mee op. Dat hij zich niet meer kon verdedigen tegen de snackers en dat de wereld er straks weer ééntje rijker was.
"Ben je alleen?" vroeg ze met een knikje van haar hoofd, terwijl ze haar katana nog altijd beschermend voor zichzelf hield. Fawn had in een korte tijd al gezien waar sommige mensen tegenwoordig tot instaat waren, erge dingen deden mensen om te blijven leven. Het bloed smeerde ze ondertussen een beetje af aan het lichaam van de snacker, maar erg veel schoot ze er niet mee op dus staakte ze haar poging het schoon te krijgen. Bijna de hele tijd had ze haar ogen in die van hem gehaakt, het was een manier om duidelijk te maken dat ze niet dom was, ze was op haar hoedde.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 11:19 am
Nadat Marcus zijn speer op de grond gelegd had, hield hij zijn handen heel de tijd in de lucht. Het was maar om aan te tonen dat hij niets van plan was. De andere persoon moest zich geen zorgen maken dat hij eventueel een mes zou trekken, want dan zag ze het aankomen. Niet dat hij iets op zak had en zijn vuisten gebruikten hij liever niet tegen haar.
Het meisje zei hem dat ze niemand op zijn of haar woord geloofde, of toch niet snel. Daar kon hij nog wel inkomen. ‘Dat begrijp ik,’ begon Marcus. ‘Maar jij bent hier nu in het voordeel, ik ben niet gewapend,’ ging hij verder. Natuurlijk kon hij er wel in komen dat ze zo op haar hoede was, want je kon inderdaad niemand meer voor de volle honderd procent vertrouwen. Niet wanneer dat je die persoon niet kende. ‘Geloof me als ik zeg dat ik je niet te vuist ga gaan. Mijn handen speel ik liever niet kwijt,’ sprak hij met een glimlach op zijn lippen. Het was om de sfeer die er heerste wat losser te krijgen, want het leek hem geen goed plan heel de tijd op dezelfde plek te blijven staan. Ze zouden enkel teveel aandacht trekken en je wilde niet omsingeld worden.
Het meisje vroeg of dat hij alleen was of niet en even knikte hij kort. Zijn blik gleed vervolgens kort naar de katana die ze aan het afvegen was. ‘Ik ben alleen ja,’ bevestigde hij. Marcus had zich vast beter gevoeld als hij wist dat er iemand die hij vertrouwde in de buurt was geweest, maar dat was niet zo. Met zijn speer neer te leggen had hij een grote fout kunnen maken. Misschien dat het meisje niet alleen was en dat hij enkel aan het wachten was tot een kogelschot te horen was. Marcus kon het dan ook niet laten om vanuit zijn ooghoeken rond te kijken. Wie weet was het meisje niet alleen, maar hij zag geen teken van leven. Geen teken van ECHT leven in elk geval.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 11:54 am
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Hij hield zijn handen in de lucht als een teken dat hij niet van plan was om haar op welke manier dan ook aan te vallen, maar wie weet had hij hier in de buurt nog wel wat vrienden zitten en die konden elk moment een handje komen helpen. Terwijl ze hem peilend aankeek tilde ze haar kin wat omhoog, luisterend naar wat hij te zeggen had. Hij was niet gewapend, zij was hier in het voordeel. Hij speelde zijn handen liever nog niet kwijt, een opmerking die er wel voor zorgde dat er voor een fractie van een seconde iets van een scheve grijns op haar gezicht was verschenen. Maar die was al snel weer weg, dit was een serieus iets.
Hij was alleen, als ze hem mocht geloven dan. Toen ze zag dat hij een beetje rondkeek kon ze wel opmaken dat hij echt alleen was. "Ik ook, maak je geen zorgen." Een zacht grommend geluid kwam, de snackers hadden hun opgemerkt en een groepje kwam hun kant op schuifelen. "Raap op, we kunnen hier niet blijven of we hebben straks een horde snackers achter ons aan," zei ze terwijl ze met haar katana naar de speer op de grond wees en het hoofd van eerder aan de kant trapte. Zonder op hem te wachten begon ze te lopen, ze moest er maar vertrouwen in hebben dat hij de speer straks niet door haar rug zou steken. Maar het was nutteloos, iets wat hij hopelijk ook wel zou inzien. Wie weet had hij wel een voorraad ergens, en Fawn kleine voorraad was ondertussen op. Wie weet had hij wel een slaapplaats, een veilig kamp. Die van haar was overvallen door snackers een dag of twee geleden. "Vertel eens, wat is je naam," begon ze toen rustig terwijl ze met haar katana een snacker onthoofde die vlak voor haar neus op was gedoken.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 12:36 pm
Marcus zijn glimlach werd effe groter, wanneer hij zag dat het meisje er ook goed op reageerde. Zijn plan om de sfeer wat luchtiger te maken, hielp voor even. Helaas niet lang, want de grijns op haar gezicht verdween al snel en zo ook die bij de man. Tot zover dus de aangenamere sfeer. Aangenaam kon je het niet noemen, want Marcus had het niet voor vijandigheid of wat het van haar kant ook moest voorstellen. Ze vertrouwde hem niet en dat vond hij niet aangenaam. Hoe vaak hij niet het leven van een ander in handen had gehad. Een leven dat hij per ongeluk zou kunnen eindigen als hij ook maar één millimeter afweek en de verkeerde zenuw doorsneed of maar aanraakten. Mensen namen hem steeds in vertrouwen wanneer ze op de operatietafel lagen, maar dat was veranderd. Marcus werd niet meer vertrouwd.
Het meisje moest opgemerkt hebben dat hij controleerde of zij wel alleen was. Kort knikte de man even wanneer ze het bevestigde. Goed, dat ging hij al niet omsingeld worden. Wanneer dat hij zeker wist dat hij zijn speer weer mocht oprapen, omdat ze ernaar wees, deed hij dan ook. Nooit had hij graag een wapen in zijn handen gehad, maar momenteel voelde dat veel veiliger aan. Niet omdat hij schrik had van het meisje, maar omdat het gevaarlijk was zonder iets van bescherming. De speer voelde ook gewoon goed in zijn handen en Marcus vond het veiliger dan een mes. Hiermee kon hij nog enige afstand bewaren van de Roamers. Geamuseerd keek hij enkel naar het meisje, wanneer ze de wezens snackers noemde en een zachte lach kon hij toch niet tegenhouden. ‘Snacker ea?’ zei hij met dezelfde geamuseerde ondertoon terwijl hij haar volgde. Het was maar een bijzondere naam vond hij zelf. Net alsof het een snack was om op te eten.
‘De naam is Marcus,’ stelde hij zichzelf voor wanneer dat het meisje ernaar vroeg. Zijn aandacht ging echter naar het hoofd dat op de grond viel en nog steeds bewoog en geluid maakten. Wist ze dat de Roamers zo nog bleven leven? Ze werden in ieder geval niet uit hun lijden verlost en dat was wat Marcus niet aanstond. Hij dreef zijn speer dan ook nog eens door het hoofd, nadat het de grond op gevallen was, maar gelijk nadien volgde hij weer. ‘En hoe mag ik jou noemen?’ vroeg hij haar op zijn beurt.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 12:59 pm
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Fawn keek hem vanuit haar ooghoek aan toen hij de naam herhaalde die ze aan de vleesetende doden had gegeven. Opnieuw kwam er een scheve grijns op haar gezicht. "Yeah, snackers," zei ze en schudde toen kort haar hoofd. "Het maakt ze iets minder eng als je ze een bespotte naam geeft," mompelde ze terwijl ze weer voor zich uit keek en ondertussen het hoofd van een snacker afhakte wat plotseling voor hun was verschenen. Met een zachte plof viel het hoofd op de grond, gevolgd door de rest van het lichaam. "Hoe noem jij ze dan?" vroeg ze met nog altijd een kleine glimlach op haar gezicht.
De ander reageerde op zijn vraag wat zijn naam was, Marcus. Ondertussen stopte ze met lopen omdat ze merkte dat de ander haar niet meer volgde. Nog net op tijd draaide ze haar hoofd om te zien hoe hij zijn speer door het hoofd van de snacker stak, waarna het pas stopte met grommen. De zwartharige wendde haar blik af en liep verder, om al snel weer de voetstappen achter haar te horen. De glimlach was weer van haar gezicht verdwenen en had plaatsgemaakt voor een neutrale blik. Het was ook geen prettig gezicht, die snackers. En dat zouden ze nooit worden ook. "Fawn," zei ze terwijl ze plots uitweek naar links en een andere snacker naar de grond werkte, dit keer door haar katana recht in zijn voorhoofd te zetten waardoor het meteen dood was. Kort keek ze vanuit haar ooghoek naar de ander, waarna ze haar wapen weer lostrok en verder wandelde.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 1:21 pm
Als het meisje de wezens Snackers noemde, vond ze de dingen minder eng als dat ze waren. Ze had een punt, maar het was ook erg van haar. Hoe oud ze was, kon hij niet meteen zeggen, maar in elk geval jonger als hem. Dat ze zo iets verzon om het leven wat dragelijker te maken, was niet meer als normaal. ‘Roamers omdat ze altijd rond dwalen,’ beantwoordde Marcus de vraag. Het enige moment dat ze namelijk niet rond dwaalden, was wanneer ze aan het eten waren of achter iemand aan zaten.
Het meisje stelde zichzelf voor als Fawn. ‘Aangename kennismaken,’ zei Marcus met een glimlach. Het deed hem echt goed om weer met iemand te kunnen spreken dat niet gorgelde. Zo kreeg hij het gevoel dat er toch nog iets normaal was op de wereld.
Er was nog een Roamer komen opdagen en die keer zorgde het meisje er ook voor dat er echt een einde kwam aan het verschrikkelijke wezen. Door een slag door het hoofd, viel hij deed neer op de grond. Voor hen zag Marcus nog meerdere en ze kwamen recht op hen af. ‘Misschien moesten we maar eens weg gaan van de straten voor even,’ zei hij tegen het meisje en hij was blijven staan. Het was namelijk zijn plan om weer naar het ziekenhuis te gaan en dat was het beste als ze de straat naar links insloegen en niet rechtdoor bleven gaan. ‘Als we hier te lang blijven, trekt het enkel meer Roamers of Snackers aan en dat heb ik liever niet,’ ging hij verder en met zijn speer wees hij naar de straat aan zijn linkerkant. ‘Daar is een ziekenhuis waar we anders even kunnen wachten tot de rust is teruggekeerd,’ stelde hij voor. Natuurlijk was het riskant om haar daarheen te brengen, maar hij nam het risico. Fawn leek geen slecht persoon, dus kon het vast geen kwaad. Wie weet hoe lang ze ook al niet op straat leefde en daar rondzwierf. Even een veilige plek kon goed doen.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 1:33 pm
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Marcus noemde ze roamers, omdat ze altijd rond aan het dwalen waren. Het was een toepasselijke naam, maar Fawn zou het waarschijnlijk houden bij snackers. Ze was er eigenlijk wel zeker van dat niet veel mensen voor zo'n spottende naam kozen. Maar wat was een betere manier om monsters te bestrijden dan ze hun waarde afnemen? Iets wat ze als klein kind van haar vader had geleerd, haar vader die er nu niet meer was. Net zoals alle anderen die haar bloed hadden gedeeld. Niemand van de familie Williams was nog in leven, behalve Fawn. De vraag was echter voor hoelang, je wist maar niet wanneer je onder de voet werd gelopen door een horde hongerige snackers.
"Insgelijks," zei ze met een knikje en kort keek ze vanuit haar ooghoek naar de iets oudere persoon. Het was lang geleden dat ze iemand had ontmoet, namen met iemand uit had gewisseld. De meeste mensen waren een soort beesten geworden, op zoek naar voedsel en veiligheid, enkel voor zichzelf en hun dierbaren gevend. Vreemden konden wegrotten, maar het was duidelijk dat deze twee individuen niet zo waren ingesteld. En dat was toch wel redelijk zeldzaam in tijden zoals deze.
De ander stelde voor om van de straten af te gaan, daar had hij een punt. Er zouden alleen nog maar meer roamers en snackers afkomen op hen en straks zouden ze nog in een hoek gedreven worden. Fawn wilde al vragen of hij een plaats wist, maar toen kwam hij al met de mededeling dat hij een ziekenhuis wist waar ze naartoe konden. "Lead the way," zei ze terwijl ze een open gebaar maakte met haar katana. "Woon je in dat ziekenhuis?" vroeg ze terwijl ze hem vragend aankeek tijdens het wandelen.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 4:53 pm
Als Marcus meer mensen tegenkwam die hij vertrouwde en waar hij het mee kon vinden, zou hij meer mensen uitnodigen naar het ziekenhuis. Dan had hij toch nog het gevoel dat hij nog steeds mensen kon helpen. Jammer genoeg kwam je er niet zoveel meer tegen. Ergens hoopten hij ook het meisje te kunnen helpen op eender welke manier.
Fawn vroeg om of hij in het ziekenhuis woonde en hij knikten even kort. ‘Dat klopt,’ zei hij tegen haar. Ondertussen zocht hij in zijn broekzak alvast naar het sleuteltje van de deur. Het gaf Marcus een veilig gevoel om te weten dat niet iedereen zomaar binnen en buiten kon komen walsen. Wilde ze binnen komen, moesten ze al flink wat moeite doen. ‘Het is er redelijk goed. Geneesmiddelen en genoeg verbanden op voorraad en degelijke bedden waar je kan slapen,’ vertelde hij tegen haar. Het grote gebouw van het ziekenhuis was iets verderop al te zien, maar Marcus sloeg eerder een kleinere straat in. ‘Langs hier,’ zei hij kort. Ergens hoopte hij dat het meisje zou inzien dat hij niets verkeerd wilde doen en dat hij te vertrouwen was. Ten slotte vertrouwde hij haar om naar zijn ‘thuis’ te komen.
Wanneer dat ze bij de deur waren waarlangs ze binnen moesten stond hij stil. De sleutel stak hij in het sleutelgat en vervolgens hield hij de deur open voor Fawn om naar binnen te gaan. ‘De inkom is nogal bezet, dus we moeten wel langs achteren,’ vertelde hij haar. Het moest namelijk nogal raar zijn om het ziekenhuis langs achteren te betreden. Soms besefte Marcus niet hoeveel geluk dat hij eigenlijk had. Hij had een veilig dak boven zijn hoofd en toch een hoop voorraden. Sowieso had je nog een koeler waar een hoop eten in zat, maar daar kon hij niet aan door de vele Roamers die de ingang blokkeerde. Ondanks dat hij zich prima wist te redden, was hij niet de ideale persoon voor tijdens een zombie apocalyps.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 7:12 pm
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Hij woonde dus in het ziekenhuis waar ze nu heen gingen. Echt een 'thuis' had ze niet meer gehad sinds de snacker-uitbraak. Blijkbaar had hij geneesmiddelen, verbanden - logisch want het was een ziekenhuis - en genoeg bedden om op te slapen. Nu verscheen er wel een glimlach op haar gezicht, het was weken geleden dat ze voor het laatst op een fatsoenlijk bed had gelegen. Iets verderop kon ze inderdaad het gebouw al zien, maar hij zei dat ze een andere straat in moesten. Voorzichtig volgde ze hem toch maar, als dit zijn huis was dan zou hij wel weten welke kant hij op moest, right? Toch kon ze het niet helpen om de grip op haar katana wat te verstevigen, je wist maar nooit wat ze nu tegen ging komen. Immers kende ze hem niet, al leek het niet dat hij kwaad in de zin had gehad. In deze wereld kon je nog maar weinig mensen vertrouwen, en dat was jammer.
Uiteindelijk kwamen ze stil te staan bij een deur, die hij opende met een sleuteltje en vervolgens openduwde zodat ze naar binnen kon gaan. Vluchtig stapte ze naar binnen, het was raar om via de achterkant van een ziekenhuis naar binnen te gaan. Maar toen hij zei dat de inkom bezet was snapte ze al snel waarom ze via hier naar binnen gingen. "Vandaar de omweg.." mompelde ze terwijl ze rondkeek. "Je hebt het goed getroffen, een heel ziekenhuis voor jezelf," complimenteerde ze hem terwijl ze eindelijk haar katana wat minder stevig vasthield en deze in de volledige lengte langs haar been liet hangen, de punt net rustend op de grond. "Heb je ook eten?" vroeg ze terwijl ze hem peilend aankeek. Lichtelijk onbeschoft om als gast te vragen om eten, maar ze had al een veel te lange tijd met een lege maag gelopen. De meeste winkels waren immers al geplunderd of het eten was al gaan rotten.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 8:54 pm
Kort moest Marcus lachen wanneer dat ze erover begon dat hij een heel ziekenhuis voor zichzelf had. ‘Toch heb ik behoorlijk wat boven- en onderburen die lawaai maken,’ zei hij lachend. De verdieping waar de operatiezalen waren, was de enige die veilig was om te betreden, maar dat kon je niet zeggen over de andere verdiepingen. Daar zat het vol met Roamers. Eerlijk gezegd wilde Marcus niet eens weten met hoeveel dat ze waren. ‘Maar het is hier te groot voor één iemand, ik hoop eigenlijk ervoor te zorgen dat dit een veilige plek wordt waar dat mensen kunnen verblijven,’ ging hij verder. Het zou inderdaad heel aangenaam zijn om meer volk te zien rondlopen. Met meerdere mensen konden ze misschien zelfs de andere verdiepingen opruimen.
Wanneer dat ze allebei binnen waren, sloot hij de deur meteen weer. Het was een klein detail waar je steeds op moest letten en zo waren er vele. Als je ook maar één kleine fout maakten, kon die fataal zijn. Al was het maar iets simpel als dagdromen wanneer je over de straten wandelde.
Dat Fawn naar eten vroeg kon hij haar absoluut niet kwalijk nemen. Het was een normale vraag, want tegenwoordig was eten niet meer vanzelfsprekend. ‘Er is wat eten dat ik mee heb weten te krijgen van het cafetaria, maar ik kan niet overal aan,’ beantwoordde hij het meisje haar vraag. Marcus wandelde naar de deur van de traphal en nam even diep adem. Wanneer dat hij gewoon rond wandelden, zag je niet dat er direct iets mankeerde aan hem. Toch voelde hij het zelf wel. Zware inspanningen, waren vaak zwaarder voor hem. Hij keek er ook nooit naar uit om de trap helemaal op te gaan, maar een andere keus had hij niet want de lift werkte niet meer. De trapleuning was aan zijn slechte kant wanneer hij naar boven begon te gaan. Het diende ter ondersteuning en maakten het toch wat aangenamer. ‘We moeten op de tweede verdieping zijn,’ zei hij.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. za okt 29, 2016 9:55 pm
Broken
I tried to walk together, but the night was growing dark. Thought you were beside me, but I reached and you were gone. Are you alone? Are you afraid?
Fawn grijnsde kort toen hij zei dat hij een hoop onder- en bovenburen had die nogal lawaai maakte. "Het is jammer dat er geen politie meer is om bij te klagen," zei ze terwijl ze de gang eens door keek. Nergens zag ze een teken van snackers, maar als ze hem zo een beetje mocht geloven zaten er dus wel aardig wat binnen. Wat hij vervolgens zei zorgde ervoor dat ze haar wenkbrauwen wat optrok. Het was nog niet iets wat al eerder bij haar op was gekomen. "Een veilige haven voor iedereen," zei ze terwijl haar mondhoek een beetje omhoog trok, "hoe nobel." Er waren niet veel mensen die op deze manier aan anderen dachten. Dit ziekenhuis was groot genoeg om er veel mensen in te huizen, er waren genoeg bedden en kamers. Met een grotere groep zou het te verdedigen zijn tegen de snackers. Maar aan de andere kant leek het zo hopeloos. Vroeg of laat zou er iets fout gaan, teveel mensen op één plaats was vragen om problemen. Maar nobel was het idee zeker.
Nadat hij de deur had gesloten vroeg ze of hij toevallig eten had in dit ziekenhuis, en was zij eventjes gelukkig dat het zo bleek te zijn. "Ik heb al dagen niets gegeten," zei ze verlangend terwijl ze kort haar ogen sloot. "Denk je dat je met zijn tweeën wel bij meer voedsel kan komen, of zijn er echt teveel snackers?" vroeg ze terwijl ze haar ogen weer had geopend en hem volgde. Ze kwamen aan bij een trappenhuis en kort kantelde ze haar hoofd toen het leek dat hij even moed moest verzamelen om naar boven te lopen, maar voor nu besloot ze haar mond erover te houden. Maar toen hij eenmaal de trap op begon te lopen, nam ze een grote stap zodat ze nu naast hem liep. "Tweede verdieping, copy that," zei ze met een kleine grijns terwijl ze aankwamen op de eerste verdieping. Het duurde niet lang voordat ze op de tweede stonden. "Zitten ze op deze verdieping of heb je het al helemaal snacker-vrij gemaakt?" vroeg ze terwijl ze een pluk zwart haar achter haar oor streek en haar katana in haar andere hand beet had genomen.
Onderwerp: Re: Closed - The doctor will see you now. zo okt 30, 2016 4:03 pm
Een veilige haven voor iedereen. Dat was precies wat dat Macrus wilde bereiken en hopelijk ook kon bereiken. Al was het maar voor mensen die op doortocht waren en voor even onderdak nodig hadden. Het maakte hem niet uit, maar hij wilde mensen simpelweg helpen. Fawn was er enkel nogal cynisch over en dat liet ze duidelijk merken. ‘Je hebt liever dat iedereen buiten aan hun lot wordt overgelaten en dat niemand iets probeert om het leven zo goed mogelijk te maken?’ vroeg hij aan haar terwijl dat hij naar haar keek. ‘Als ik dit idee niet had gehad, zou jij nu ook niet hier staan. Dat weet je toch?’ vroeg hij aan het meisje. Het was omdat hij mensen wilde helpen, dat hij haar uitnodigde naar het ziekenhuis.
Marcus keek met opgetrokken wenkbrauwen naar het meisje aan. Blijkbaar had ze al enkele dagen niet kunnen eten. Zo was het dus als je totaal geen onderdak had. Bij Marcus waren de maaltijden ook nooit groot omdat hij zoveel mogelijk wilde besparen. Hij had ook dagen dat hij eigenlijk niets at, maar de dag nadien zou hij wel een kleine hap nemen. ‘Het is niet nodig om ons leven te riskeren, er ligt nog wat in de kasten. Het zijn de voorraadkamers waar we niet aankunnen, maar voor nu is het nog niet meteen nodig,’ zei hij tegen Fawn. Zolang dat het niet nodig was om je leven te riskeren voor eten, wilde hij liefst dat zo lang mogelijk uitstellen. ‘Wel geen vijf sterren eten verwachten, het zijn voornamelijk koeken en hard brood,’ zei hij schouderophalend. Je kon het je moeilijk voorstellen dat het vermoeiende was voor hem om een trap op te gaan, maar hij hing veel meer af van zijn goede been. Als hij gewoon moest wandelen, was het niets, maar trappen waren vaak toch lastiger.
Ze vroeg of dat de 2de verdieping vrij was van ‘snackers’ en dat was het gelukkig. Daar had Marcus aan het begin van de uitbraak nog voor gezorgd. Eigenlijk was het toen te laat, maar hij had collega’s die nog leefde op dat moment en zo hadden ze iedere Roamer buiten gekregen. Dood of levend. Zijn collega’s waren echter of weg gegaan om bij hun familie te zijn, of zelf ook dood. ‘Hier zijn we veilig. Normaal zou deze verdieping volledig vrij moeten zijn van hen en het is niet simpel voor iets dat niet kan denken om hierheen te geraken,’ legde Marcus uit terwijl dat hij de deur van de verdieping opende en naar binnen ging. Gelijk wandelde hij naar de verpleegpost om daar binnen te gaan en nam hij plaats op één van de bureaustoelen. Alles van voor de uitbraak lag er nog. Alle dossiers van patiënten, stalen bloed die nog binnen gebracht moesten worden, materialen die ze nodig hadden. Marcus had nog geen zin gehad het allemaal op te ruimen. ‘Zo stil heb je een ziekenhuis vast nog nooit gezien he?’ vroeg hij grappend. Normaal als je in het ziekenhuis lag, liepen de verpleegsters en doktoren continu rond door de gangen of waren het patiënten die hun benen wilde strekken. Nu waren zij twee de enige op heel de afdeling. Zelfs niemand die op een kamer lag.
vr okt 28, 2016 10:24 pm
